 |
||||||
|
Przyzwyczaj psa do różnie wyglądajacych ludzi
Gdy szczenię przybywa do naszego domu uczymy go czystości, oswajamy z ruchem ulicznym, uczymy zachowania w środkach komunikacji, poruszania się w tłumie ludzi, przechodzenia przejściami podziemnymi, pokazujemy psu nietypowe przedmioty, oswajamy z rożnymi dźwiękami takimi jak Np.: odkurzacz, sygnał karetki pogotowania czy straży pożarnej, te wszystkie środki mamy w zasięgu ręki i nie trzeba specjalnie się trudzić. Inaczej sprawa wygląda, gdy chcemy pokazać psu jak najwięcej różnie wyglądających ludzi jak Np.: Pan z brodą, Pani w kapeluszu w kolorowej sukience, parasol, kask motocyklowy, czy osoby nietypowo poruszające się. Na spacerze raczej trudno będzie spotkać ludzi wyglądających inaczej jak my wszyscy. Dlatego pomyśl o tym wcześniej i zorganizuj psu takie spotkanie z kimś z domowników lub znajomych. Jeśli okaże się, że „nowy” strój przeraża psa, wprowadzaj stopniowo kolejne elementy. Pamiętaj! Przy pierwszych objawach silnego strachu wycofaj się. Jeśli mocno wystraszysz psa może się już bać do końca życia.
W przełamaniu strachu z pewnością pomogą smakołyki i zabawy w dziwnym stroju.(Poproś dziwacznie przebranego znajomego, aby zachęcał psa do zabawy zabawkami lub częstował smakołykami).Psychikę małego szczeniaka możemy porównać do szafki z szufladkami. Jeżeli będzie miało kontakt z wieloma różnymi bodźcami poszczególne szufladki zapełniają się i kiedy jako dorosły pies spotka się z dziwną sytuacją lub dźwiękiem, to otworzy się szufladka i przypomni mu się –„Wiem, znam, widziałem, wąchałem, smakowałem” Natomiast, jeśli szufladka będzie pusta pies może zareagować strachem i chęcią ucieczki. Dlatego postaraj się zapoznać go z jak największą liczbą dziwnie ubranych ludzi. Im więcej ich spotka, tym lepiej będzie przygotowany na różnego rodzaju niezwykłości.  Wyobraź sobie, że stoję za tobą w środku nocy z kartonem na głowie i wydaję dziwne dźwięki, jaka byłaby twoja reakcja? Lęk przed ludźmi
Stany lękowe od lekkiego strachu po pełną reakcję lękową uruchamiającą mechanizm „Walcz albo uciekaj” mogą u psa wywoływać różnego rodzaju bodźce płynące z otoczenia a także ludzie, obrazy, zapachy, dźwięki, inne zwierzęta. Co prawda, stany lekowe bywają dziedziczne, a więc geny mają tu wiele do powiedzenia. Zachowań uwarunkowanych genetycznie nie można zmienić, można je tylko modyfikować poprzez odpowiednie wychowanie. Także charakter suki nie, pozostaje bez wpływu na zachowanie szczeniąt. Bojaźliwa suka odchowa równie bojaźliwe potomstwo. Jednak w większości przypadków przyczyn należy szukać w negatywnych doświadczeniach życiowych w okresie młodości. Wiele z nich dorastało w złych warunkach, nie mając pozytywnych kontaktów z człowiekiem, co może być jedną z przyczyn odczuwania lęku przed ludźmi. W literaturze poruszającej temat lęku, można spotkać się z różnymi opiniami. Jedni uważają, że można „odczulić” każdego psa inni, że, w niektórych przypadkach jest to niemożliwe, ponieważ ustalenie pierwotnego bodźca jest bardzo trudne. Tak czy inaczej, jeśli u psa stwierdzimy lęk przed nieznanymi osobami, należy podjąć działania „naprawcze”.Czasem wymaga to od właściciela dużo cierpliwości a o nią nie łatwo zwłaszcza, jeśli chcemy, aby pies jak najszybciej funkcjonował normalnie. Nie należy jednak, niczego przyspieszać –pośpiech przyniesie więcej szkody jak pożytku. Pies sam musi zdecydować czy chce podejść do nieznajomej osoby, jeśli woli trzymać się z daleka musimy to uszanować. Zmuszanie psa utwierdzi go w przekonaniu, że jest, czego się bać i przyniesie odwrotny efekt od zamierzonego. Przełamywanie lęku u psa może zająć sporo czasu, w niektórych przypadkach niezbędna jest współpraca z behawiorystą. Który na podstawie diagnozy zaproponuje indywidualny program modyfikacji zachowania. Pamietaj! -Obca osoba przychodząca do domu powinna zachowywać się neutralnie wobec psa, to znaczy tak jakby go nie było – nie powinna zbliżać się do niego, nawiązywać kontaktu wzrokowego i wykonywać gwałtownych ruchów.
-Nie pocieszamy bojącego się psa i nie zmuszamy do kontaktu z obcą osobą.
-Przed spotkaniem pies powinien być głodny, Do motywowania psa przygotowujemy wyjątkowo pyszne smakołyki, na przykład pokrojonego w kostkę kurczaka. Podczas wizyty obcej osoby, co jakiś czas, rzucamy na podłogę smaczek udając, że nic się nie dzieje. Najlepiej, jeśli w ten sposób karmi psa nasz obcy dla psa gość. Powoli uczymy psa, że obecność nieznajomego wiąże się z czymś przyjemnym.
-Psa zabieramy w wiele różnych miejsc, gdzie zetknie się z ludźmi początkowo zachowującymi się neutralnie (tak jak przechodnie na ulicy), a następnie z umówionymi znajomymi, którzy aktywnie będą próbowali zawiązać z psem kontakt. Oczywiście każde takie wyjście czy wyjazd powinien być dla psa bardzo nagradzający i wiązać się z tym, co pies najbardziej lubi (smakołyki, zabawa).
-Można stosować trening z klikerem, bardzo atrakcyjny dla psa i pozwalający nagradzać nawet dyskretne przejawy braku lęku czy zaciekawienia.
(Nagradzać psa za każdy przejaw zainteresowania, spojrzenie, podejście-gdy będzie się zbliżał chwalić tak jakby już podszedł.) Najpierw chwalimy a później nagradzamy inaczej pies skojarzy ze chwalimy go za to, że zjadł smakołyk.
Dlaczego zabawy są ważne?
Psy zazwyczaj z radością przyjmują zaproszenie do zabawy z ludźmi. Takie zabawy to dla czworonogów prawdziwa przyjemność. Dla ich właścicieli - najczęściej także. W trakcie zabawy ty i twój pies poznajecie się lepiej. Każde z was pokazuje swój charakter, jego silne i słabe strony. Dzięki zabawie wytwarza się między wam silna więź emocjonalna. Innymi słowy, im więcej się razem bawicie, tym więcej znaczysz dla psa, a im więcej dla niego znaczysz, tym bardziej chce przebywać w twoim towarzystwie. Beztroska i niewiele znacząca z pozoru zabawa owocuje przyjaźnią i wzrostem zaufania, Im prędzej zostaniesz przyjacielem swojego psa tym, łatwiej będzie ci panować nad nim w przyszłości. W zabawie pies posługuje się drzemiącym w nim instynktem drapieżcy. Nakierowując naturalną potrzebę polowania, ścigania i zabijania na zabawki sprawisz, że nie będzie wyładowywał swych instynktów gdzie indziej, także tam, gdzie nie chciałbyś, aby je uzewnętrzniał.
Abc szczeniaka
Każdy chce pogłaskać małego pieska, ale zbyt dużo głaskania może spowodować, że szczeniak poczuje dyskomfort. Szczenię nie powinno być głaskane przez zbyt wiele osób. Obserwuj reakcje swojego szczeniaka i na tej podstawie decyduj, jak bardzo powinieneś rozszerzać lub ograniczać jego kontakty z ludźmi. Nieznane dorosłe psy nie zawsze zachowują się odpowiednio wobec szczeniąt. Upewnij się, że obcy pies jest przyjazny, zanim pozwolisz mu się przywitać ze swoim szczeniakiem.Głaszcz szczeniaka i baw się z nim dużo — dzięki temu maluch będzie uważać, że jesteś miły. Jednak uważaj, by nie przesadzić — szczenię musi doceniać kontakt z tobą i zawsze chcieć więcej.Zabieraj je ze sobą w różne miejsca, tak by stopniowo przywykło do wszystkiego, co znajduje się w waszej okolicy.Jeśli szczenię okazuje wielki strach, musisz posuwać się do przodu powoli, podczas gdy tempo nauki szczenięcia bardziej pewnego siebie może być szybsze. Nie można porównywać różnych osobowości na to, co jedno szczenię z łatwością wytrzyma, inne może być jeszcze niegotowe. Możesz zacząć ćwiczyć gry z "czterolistnej koniczynki". Celem jest to, by szczenię lubiło wszystkie cztery rodzaje zabawy lub kontaktu - kontakt socjalny, smakołyki oraz zabawy w polowanie i przeciąganie. Zabieraj szczeniaka na spacery do lasu i pozwól mu węszyć wkoło. Świat psa składa się przede wszystkim z zapachów. Powstrzymywanie psa przed węszeniem oznacza zabranie mu podstawowej radości życia. Ukryj się szczeniakowi — baw się z nim w chowanego! To jest dobra metoda budowania właściwego kontaktu.Ucz szczeniaka cichego i zrelaksowanego zachowania. Podczas spaceru zrób przerwę i poczekaj aż szczenię położy się obok ciebie. Odpocznijcie razem. Przeciąganie Prototypem tego rodzaju zabawy jest wspólne rozszarpywanie przez wilki czy dzikie psy zdobyczy. Wbrew niektórym poglądom takie rozszarpywanie nie ma nic wspólnego z agresją czy walką między osobnikami, przeciwnie - jest wyrazem ścisłego współdziałania członków sfory. Nawet, jeżeli psy warczą, jest to wyraz radosnego podniecenia, a nie złości skierowanej do opiekuna. W tego typu zabawach należy jednak uważać, jeśli mamy do czynienia z psem, który nie nauczył się kontrolowanego gryzienia ludzkich rąk lub ma skłonność do agresji. W wypadku, jeśli pies gryzie nasze ręce, należy zabawę natychmiast przerwać i powrócić do niej po chwili, kiedy pies ochłonie z emocji. Do przeciągania nadają się wszelkiego rodzaju sznury bawełniane, ring z twardej gumy, piłki na sznurku, skórzane lub z tkaniny "przeciągacze" wypełnione miękką anilaną lub innego rodzaju tworzywem, a dla małych psów wszelkiego rodzaju pluszowe zabawki. Korzyści: -Zmniejszenie ryzyka wystąpienia zaburzeń zachowania, które mają źródło w bezczynności i niedostatku bodźców.
-Doskonała nagroda przy szkoleniu w zakresie posłuszeństwa.
-Dobry sposób na rozładowanie energii.
-Doskonały środek motywujący, jakim jest wzmocnienie.
-Doświadczenie wspólnego „zabijania” ma duże znaczenie dla rozwoju i utrzymania więzi w sforze.
-Intensywne i przyjemne przeżycie, które pies kojarzy w właścicielem.
Reguły zabaw w przeciąganie:
-Na komendę pies puszcza zabawkę.
-Zabawa zaczyna się zawsze z inicjatywy przewodnika.
-Jest przeplatana ćwiczeniami posłuszeństwa.
-Nie ma tolerancji dla wypadków. ( Okrzyk auuuu! Koniec zabawy)
Pies, który nie zasmakował w tego rodzaju zabawie nie chwyci zabawki. Trzeba go wówczas zachęcić, przesuwając zabawkę pod nosem-celem jest nie zniechęcenie do zabawy, ale nauczenie reguł.
Pies nie walczy z właścicielem on współpracuje z nim by „zabić” zdobycz.
Przykład: Wilki, gdy dopadną większe zwierzę. Kilka z nich przytrzymuje je za ogon, boki i kończyny: trzymają z całej siły i z pewnością nie myślą wtedy o hierarchii. Ten fragment sekwencji zachowań, charakterystycznych dla społecznie żyjących drapieżników nie różni się od zachowania psa próbującego wyszarpać zabawkę z rąk właściciela czy zębów innego psa.
Szczenię poznaje świat
Od momentu narodzin szczenię zaczyna proces poznawania otaczającego go świata. Od 3 tygodnia życia suka zaczyna dyscyplinować szczenięta Np.: regulować, kiedy i jak długo mogą ją ssać. Jeśli szczenię próbuje ssać, kiedy ona sobie tego nie życzy pomrukuje ostrzegawczo a szczenię odchodzi. Odważniejsze szczeniaki pomimo ostrzeżenia próbują dostać się do suki wtedy suka pokazuje zęby i warczy ostrzegawczo. Następnym razem po takiej lekcji wystarcza ostrzegawcze mruknięcie, aby zdyscyplinować szczeniaka. Nauczył się on, że za ignorowanie takich sygnałów kara jest natychmiastowa i przynosi określony skutek. Szczenięta w zabawach używają ostrych jak szpilki zębów ucząc się, gryźc, aby zadać ból a czując ugryzienie dowiadują się, co to jest zadany ból. Głośny pisk ugryzionego w ucho brata jest sygnałem dla gryzącego, że chwyt był zbyt mocny a ostre odgryzienie się, jakie otrzymuje w rewanżu jest niezłą lekcją tego, jakie konsekwencje może mieć zbyt silny chwyt. W ten sposób uczą się zachowań i reguł zabawy, jakie obowiązują w „Psim” stadzie a także ignorowania nieistotnych bodźców płynących z otoczenia. Choć najważniejszy w tym okresie jest kontakt malucha z matką i rodzeństwem nie należy zapominać o znaczeniu kontaktu z człowiekiem. Ogromną rolę odgrywa hodowca to czy zwraca uwagę, jak kontroluje proces i ile czasu mu poświęca decyduje o przyszłym charakterze psa.
Lustrzane odbicie
W szczeniętach jak w lustrze odbija się nasz charakter, dzieje się tak, ponieważ dzielą one z nami nasze emocje i doświadczenia. Dlatego istotny wpływ na charakter psa ma rodzina, w której będzie pies wychowywany. Jest wysoce prawdopodobne, że pies wychowany w rodzinie, w której na porządku dziennym są konflikty, awantury, a właściciele odreagowują swoje frustracje na psie będą mieć psa agresywnego. Starsza samotna osoba prowadząca zazwyczaj ustabilizowany tryb życia, mająca unormowany plan dnia, bez niespodzianek i niedających się przewidzieć zachowań. Wychowa smutnego, zamkniętego w sobie pieska. Radosna pełna entuzjazmu, energii rodzina będzie miała równie energicznego psa. Rodzina, w której są dzieci, przeważnie to miejsce gdzie jest wesoło- Dzieci, ciągle wymyślają coś nowego i ich zachowanie często jest nieprzewidywalne dla psa, a to z kolei ma dobry wpływ na socjalizację psa i łatwo jest przewidzieć jak będzie zachowywał się pies wychowany w takim domu. Dzieje się tak, ponieważ przewodnik wychowuje psa w sposób, w jaki sam został wychowany. Czynniki, które miały wpływ na rozwój jego osobowości mają teraz wpływ na rozwój osobowości jego szczeniaka. Przyjrzyj się sobie czy uważasz, że posiadasz osobowość, jakiej oczekujesz po swoim psie? Czy jesteś spokojny, cierpliwy, wyrozumiały, pogodny, wesoły, otwarty na świat? Czy też przeciwnie? Jeżeli połączysz te cechy z cechami, jakie niesie rasa twojego psa, w przybliżeniu dowiesz się, jaki będzie twój pies, kiedy dorośnie. Jeśli nie tego oczekujesz po swoim psie, pomyśl, co możesz zmienić w wychowaniu malucha, aby, to naprawić. Przyzwyczaj psa do dotyku Dla ludzi dotyk Np. poprzez uścisk dłoni, pocałunek to sposoby na okazanie sympatii i uczucia, inaczej jest u psów. Tolerancja na dotyk nie jest ich cechą, trzeba go jej nauczyć. Im wcześniej tym lepiej. Jest to niezwykle ważne, ponieważ przez całe swoje życie pies będzie dotykany przy rozmaitych okazjach: wizyta u lekarza, zabiegi pielęgnacyjne a także przez różne osoby, które będą chciały go pogłaskać zakładając, że, każdemu nawet obcemu psu ich dotyk sprawi przyjemność. Skłonni są, więc do każdego psa wyciągać ręce. Jasne, że ani pies ani jego właściciel nie musi mieć ochoty na takie pieszczoty. Ale, o wiele łatwiej nam będzie, jeśli przygotujemy psa na takie sytuacje, aby nie reagował ani lękiem, ani agresją. Zaczynamy od rutynowych oględzin połączonych z dotykaniem różnych części jego ciała, każdorazowo nagradzając go smakołykiem.(Zaglądasz do ucha –nagroda. Potem do drugiego ucha –nagroda. Dotykasz łapek –nagroda, itd..) Możesz też pobawić się z psem dzięki temu pies będzie dotyk kojarzył z przyjemnością. Jeśli pies stawia opór, jest wystraszony, wyrywa się cofaj się do miejsca już przećwiczonego. Następnie spróbuj wykonać tę samą czynność, ale wolniej. W ten sposób dokona się odczulenie psa. Nie żałuj smakołyków, mów do psa łagodnym kojącym głosem, unikaj gwałtownych ruchów rękami. Szczeniak powinien też umieć tolerować niecodzienne zachowania takie jak poklepywanie i chwytanie znienacka. Możesz wyćwiczyć to w zabawie. Zacznij od spokojnego, ale zdecydowanego chwytania. Nagradzaj psa w ten sam sposób jak przy dotykaniu (jedno chwycenie-nagroda).Potem łap szybciej i mocniej, tak szybko i mocno jak, może się to okazać potrzebne w razie niebezpieczeństwa. Klep psa mocno, dłonią, rób dziwne miny, wydawaj dziwne dźwięki, złap psa za ogon, ucho i nagradzaj brak reakcji. Jedynym ograniczeniem w tego rodzaju zabawach jest twoja wyobraźnia. W przypadku psów wyjątkowo „ niedotykalskich „ Pamiętaj, aby: 1) Wszystkie ćwiczenia wykonywać w zwolnionym tempie.
2) Mówić do psa łagodnym, kojącym głosem.
3) Unikać gwałtownych ruchów rękami, sytuacji rzeczywistych, do których pies nie został przygotowany ćwiczeniami.
4) Jeśli sam nie potrafisz sobie poradzić lub nie jesteś pewien czy postępujesz właściwie, poproś o pomoc doświadczonego szkoleniowca lub behawiorystę.
|
|
|||||
 |
||||||
